Książkowa adaptacja.  

„Bezcenny dar” jest adaptacją bestsellerowej książki pod tym samym tytułem, autorstwa Jima Stovalla. W Polsce wydaniem powieści zajęła się Replika. Nie czytałem tej pozycji wydawniczej, a ponieważ film bardzo mi się spodobał, chciałbym zmienić ten stan rzeczy. I być może wrócić, w przyszłości, z porównaniem książki do filmu.

Za każde wykonane zadanie należy się podarunek.

Fabuła filmu jest dosyć prosta, ale przez to dość urokliwa. Bogaty chłopak, aby odziedziczyć ogromny spadek, musi wykonać kilka zadań, za które otrzymuje podarunki. Tytułowe bezcenne dary to m.in. dar pracy, dar przyjaźni czy dar własności. Dziadek miliarder chce zmienić Jasona zza grobu, ponieważ za życia nijak nie mógł tego dokonać. Chce nauczyć wnuka, że ten niekoniecznie musi przekładać pieniądze nad wszystko inne jak on sam. Film opowiada o uniwersalnych wartościach w życiu, o których zagubieni w codzienności zbyt często zapominamy. I właśnie taki o film na niedzielę, może nam o nich przypomnieć!

Czy polubiłem głównego bohatera?

Tak, absolutnie tak. Trochę patrzę na niego z perspektywy finału i przemiany. Myślę, że nie zdradziłem tego, czego byście się nie domyślali. Jason Stevens w porównaniu do swojej rodziny – już na początku filmu – nie startował z poziomu totalnego dna i zepsucia moralnego, co umożliwiło jego przemianę i efektywne zebranie podarunków od dziadka. Sam senior widział w nim dobrego chłopaka, choć pogubionego, ale właśnie w tym upatrywał swoją rolę wychowawczą. Postać dobrze wykreował Drew Fuller, nomen omen znany z oryginalnych Czarodziejek, nadając jej wszystkie kluczowe cechy na każdym etapie przemiany – zbierania darów. Najbardziej w pamięci utkwiły mi sceny, będące sekwencją wyprawy Jasona do Teksasu do wuja Gusa. Tam właśnie chłopak otrzymał dar pracy. Nie było to łatwe, ponieważ musiał „wykołkować” ogromny płot na bezdrożach teksańskich ziem. Tak się zastanawiam, co byłoby polskim odpowiednikiem amerykańskiego Teksasu? Podkarpacie? Podlasie? A może inna część Polski, która uchowała w swoich mieszkańcach silny etos pracy, tradycji i nie dała się zmienić cywilizacji wielkich miast. I choć film idzie całkiem poważnym przesłaniem, niekiedy może pochwalić się niezłymi wątkami stricte komediowymi.