Byłem w kinie na Asterixie i Obelixie. Imperium smoka

Byłem w kinie na Asterixie i Obelixie: Imperium Smoka

Rok 50 p.n.e., Cesarzowa Chin w wyniku spisku zostaje pozbawiona władzy. Jeden ze spiskowców  chce jej głowy i podbicia całych Chin. Tylko nieliczne księstwa przeciwstawiają się nowemu tyranowi. Ten, aby utrzymać rewoltę zwraca się o pomoc do samego Juliusza Cezara. Władca Rzymu, motywowany zaimponowaniem zdąsanej Kleopatrze, rusza na podbój Chin. Tymczasem Cesarzowa  wysyła swoją córkę w długą podróż, aby ta sprowadziła pomoc. Księżniczka Fu Yi dociera do Galii, a tam spotyka dwóch śmiałków, którzy nigdy nie odmawiają, gdy przygoda wzywa. Asterix i Obelix (wraz z Idefixem) po raz kolejny wyruszają stawić czoła Cesarzowi Rzymu, po drodze przeżywając mniejsze lub większe miłostki i rozczarowania z tym związane.  

Wybrałem się do kina

Nawet nie pamiętam kiedy ostatnio byłem w kinie. Zakładam, że na czymś bardzo słabym, ponieważ nie czułem potrzeby powtórzenia tego doświadczenia. A po maratonie filmowym z okazji Halloween znienawidziłem kino. To była męka wysiedzieć od 23 do 6 rano w anturażu bardzo kiepskich filmów (np. Carrie z 2013 r., którą zresztą widziałem miesiąc wcześniej)! Nie polecam! Ogólnie mam kłopot z wysiedzeniem w jednym miejscu dłużej niż godzinę. Winnych upatruje w PKP i PKS-ie, a i jeszcze w nudnych wykładach z obowiązkowa obecnością. Niemniej jednak przy Asterixie i Obelixie czas zleciał mi stosunkowo szybko, mimo iż byłem w Sokole (sądeckim kinie), w którym fotele i miejsca między nimi chyba zaprojektowano z myślą o dzieciach max 10 lat. Projekcja filmów w domu (z Netflixa) jednak rozleniwia 😉 Jak to powiedziała kiedyś moja ortodontka po zdjęciu aparatu ortodontycznego na moje kręcenie nosem – do dobrego szybko się przyzwyczaisz. Ja przyzwyczaiłem się do drutów na zębach, a jeszcze szybciej do ich braku. Ale koniec z tymi dygresjami      

Można obejrzeć jedynie z sentymentu?        

Zdążyłem już wymienić pierwszy atut filmu (czas seansu szybko zleciał lub w miarę szybko zleciał, to jeszcze do przemyślenia) i tak za bardzo nie widzę więcej zalet tej produkcji. Specjalnie dla Was wysilę się i wyłuskam, choćby ze dwa plusy. Po raz kolejny spotkaliśmy naszych ulubieńców – Asterixa, Obelixa, Idefixa, Panoramixa, a nawet Juliusza Cezara i Kleopatrę. Odwiedziliśmy znane nam miejsca – Galię oraz Rzym. I szczerze, nie potrafię znaleźć kolejnych powodów, aby w ogóle oglądnąć ten film, nie mówiąc nawet o pójściu na niego do kina. 

Przez historię Asterixów i Obelixów

Do Asterixa i Obelixa mam ogromny sentyment. To wciąż są moi ulubieni bohaterowie z popkultury, szczególnie Obelix. Zresztą, zauważcie, że podobnych par postaci jest wiele – Shrek i Osioł, Maniek i Sid, Karol Krawczyk i Tadeusz Norek (chociaż oni są kalką z pierwowzoru Honeymooners). Animowany Asterix i Obelix to majstersztyk. Bardzo lubię animację “12 prac Asterixa”. Natomiast, filmowi Asterix i Obelix wypadają gorzej. Począwszy od “Asterixa i Obelixa kontra Cezar”, przez kultową chyba już część, choć trącą po latach niezłym kiczem “Asterixa i Obelixa: Misja Kleopatra”, aż po te nowsze niewypały, które zapoczątkował “Asterix na olimpiadzie” i “Asterix i Obelix: W służbie jej Królewskiej Mości”. Z “Asterixem i Obelixem: Imperium Smoka” sprawa ma się jeszcze gorzej! Niestety, bo twórcy postanowili zniszczyć tak wspaniałą galijską legendę.        

Totalna podmiana aktorów  

Praktycznie wymieniono wszystkich aktorów, którzy wcielali się dotychczas w główne role. Obawiałem się jak to wypadnie. I akurat to okazało się być najmniejszą bolączką tej produkcji. Myślę Obelix mam przed oczyma Gerarda Depardieu, skądinąd świetnego aktora, pomijam tutaj te jego wszystkie przygody z Rosją. On idealnie uchwycił to, co stanowi fundament Obelixa. Obelix jest niezwykle sympatyczną i charyzmatyczną postacią, ze wszystkimi jego zaletami i wadami. Humor tego bohatera Depardieu odwzorował jeden do jeden. Nowy aktor nawet tuszą i postawą był daleko od Obelixa, który wpadł kiedyś do kociołka i stał się niepojętnie potężny. Zresztą, w tym filmie ukazano nam retrospekcje, jak właściwie do tego doszło. I ona rozczarowuje, inaczej wyobrażałem sobie ten epicki moment. Młody Obelix po prostu nachylił się nad kociołkiem i do niego wpadł. Jak można było chrzanić tak ważny moment dla całej tej historii. I tak jeszcze przeszło mi przez myśl, czemu owo wpadnięcie do kotła nie wykorzystali, skoro mieli żywy dowód, że daje to tak wielką siłę. Tylko wtedy Obelix nie byłby tak wyjątkowy jak jest . Podmianę aktora grającego Asterixa nie przeżyłem jakoś bardzo. Za to nie wybaczę twórcom, co zrobili z postaci druida Panoramixa. W tej produkcji to stary dziadek, który ledwo kojarzy fakty. Jak? Czemu? Dlaczego? Czemu tak potraktowaliście najpotężniejszego maga w tym uniwersum?!

Historia sama w sobie bardzo słaba    

Zauważyłem pewną zależność, że filmy, w których nie jest bezpośrednio zagrożona wioska naszych Gallów są dużo słabsze od tych, w których właśnie Juliusz Cezar wyrusza na podbój Galii. Fabuła tej części prezentuje się słabiutko, pewnie dlatego, bo bazuje na oklepanym schemacie dobrze widzowi znanemu z poprzednich odsłon Asterixów i Obelixów. Na siłę wpychane są wątki miłosne, a ośmielam się sądzić, że fana akurat tej produkcji to nie jara. Ileż można oglądać jak  Asterix z Obelixem kłócą się o kobietę. Docinają sobie przez cały film, gdy powinni ze sobą współpracować – uzupełniając się nawzajem jak w Misji Kleopatra, dostarczając humoru i stwarzając legendarne gagi. W Imperium Smoka dosłownie wszystkie żarty były żenujące i na poziomie najsłabszych momentów z Kiepskich spod kibla publicznego, chociaż wróć… ten kibel nie był publiczny, na przekór oczekiwaniom Pana Arnolda Boczka.

Nie idźcie do kina, nie warto

Dręczy mnie myśl, że możliwym jest, aby wszystkie filmy z cyklu Asterix i Obelix zakwalifikować raczej do nędznego kina. Za dzieciaka mogłem inaczej postrzegać rzeczywistość, a sentyment – pewnie jak sami wiecie – zrobił swoje. Niemniej jednak, co do Imperium Smoka mam stu procentową pewność, ten film to porażka i skok na kasę. A my biedni widzowie, którzy przecież kochamy tę historię, zostaliśmy z niesmakiem.