Moje ulubione cytaty z Opowieści z Narnii
OPOWIEŚCI Z NARNII.
MOJE ULUBIONE CYTATY!
Nie od dziś wiadomo, że Bywalec Życia Narnią stoi! Uwielbiam te powieści i zawsze do nich wracam, czy to w lepszych, czy gorszych dla mnie czasach. W ramach cyklu „Rok z Narnią” z 2019 r. omówiliśmy wszystkie 7 tomów Narnii i aby dopełnić niedosyt (na dwa lata później) wybiorę swoje ulubione cytaty. Zapewne, zrobię to w dwóch lub trzech postach. A zatem zapraszam na część pierwszą.
1. Życie ze złym sercem
(…) Wszystkie rzeczy zawsze działają zgodnie ze swoją naturą. Zaspokoiła pragnienie swego serca; zdobyła nadzwyczajną moc i nieśmiertelność jak bogini. Ale wieczne życie ze złym sercem jest wieczną niedolą i ona zaczyna już to rozumieć. Wszyscy otrzymują to, czego bardzo pragną, lecz nie zawsze przynosi im to radość i szczęście.
To cytat z szóstego tomu Opowieści z Narnii – Siostrzeńca Czarodzieja (rozdział 14 pt. Zasadzenie drzewa).
Lew miał na myśli Jadis, wypowiadając te słowa i przyznacie, że trafnie rozszyfrował czarownicę, która to dopiero w przyszłości zaprowadzi w Narnii zimę na 100 długich lat.
Kwintesencją cytatu jest fraza „wieczne życie ze złym sercem jest wieczną niedolą”. Co rozumieć przez złe serce? Wydawać by się mogło, że pod złe serce należy podporządkować pewną pustkę, doznaną krzywdę, która nas tak dogłębnie zmieniła, że my sami już nie jesteśmy się w stanie odmienić, choćby wydarzyło się bóg wie co?, a jednocześnie jeszcze przebija w nas pragnienie dobra i płonna nadzieja na lepsze życie. I będzie towarzyszyć nam dosłownie przez chwilę, póki i ona nie umrze.
2. Płacz i co dalej?
Płacz trochę pomaga – dopóki się płacze. Ale w końcu, wcześniej czy później, trzeba przestać płakać, a wtedy trzeba się zdecydować, co robić dalej.
To cytat z czwartego tomu Opowieści z Narnii – Srebrnego krzesła (rozdział 2 pt. Julia otrzymuje zadanie).
Dobrze się wypłakać, to pomaga, ale jak zauważa Aslan, potem musi nastąpić czas działania. W dzisiejszych czasach, dużo mówi się o wyrzuceniu z siebie emocji, dania im ujścia, ale już właściwie pomija się, po co tak naprawdę to robimy?!
Na szczęście lwu to nie umknęło 😉 i udzielił celnej rady Julii Pole – koleżance Eustachego Scrubba, kuzyna rodzeństwa Pevensie.
3. Rozsądek a wchodzenie do szafy
Oczywiście pamiętał o tym – o czym pamięta każdy rozsądny człowiek – że nie powinno się nigdy zatrzaskiwać za sobą drzwi, gdy się wchodzi do szafy.
To cytat z pierwszego tomu Opowieści z Narnii – Lwa, czarownicy i starej szafy.
To prawda, nie powinno zatrzaskiwać się za sobą drzwi, gdy wchodzi się do szafy. Czy to oznacza, że nie powinno palić się mostów za sobą? Być dobrym dla tych, których mijamy, pnąc się do góry, bo jak będziemy spadać – spotkamy ich na nowo? Czy tak szeroka interpretacja jest zasadna? Nie jestem, co do tego przekonany. Wybrałem ten cytat, ponieważ jest śmieszny i wcale nie musi mieć drugiego dna. Po prostu pamiętajmy, aby nie zatrzaskiwać za sobą drzwi, gdy wchodzimy do szafy 😉.
4. Rodzaj wielkiego szczęścia
Ale wkrótce wszyscy znowu spoważnieli, bo jak zapewne wiecie, jest taki rodzaj szczęścia i zadziwienia, który czyni człowieka poważnym. Jest po prostu za dobrze, by marnować czas na żarty.
To cytat z tomu siódmego Opowieści z Narnii – Ostatniej bitwy (rozdział 16 pt. Pożegnanie z Krainą Cieni).
Czasem po prostu nie chce się śmiać i żartować. Zwykle dzieje się tak w chwilach smutku i zasępienia. Ale jak mówi nam C. S. Lewis, podobny stan osiągamy w momencie szczęścia, tak wielkiego szczęścia, że nie chcemy go marnować na głupoty. Oby w życiu tych chwil było jak najwięcej! Życzmy tego sobie!
5. Im dalej, im w głąb…
Im dalej wzwyż i im dalej w głąb, tym wszystko staje się większe. Wnętrze jest zawsze większe od tego, co na zewnątrz.
To cytat z siódmego tomu Opowieści z Narnii – Ostatniej bitwy (rozdział 16 pt. Pożegnanie z Krainą Cieni).
Gdy wracam do ostatniego tomu Narnii, jest mi zawsze trochę smutno. Wydźwięk tęsknoty wzmacnia apokaliptyczny klimat Ostatniej bitwy.
Faun Tumnus celnie zauważa, że wnętrze jest zawsze większe (i piękniejsze???) od tego, co na zewnątrz. Tylko do wnętrza trzeba się dostać, a nie zadowolić się tym, co widzimy na zewnątrz. Nie każdemu się chce, nie każdy ma taką potrzebę…
6. Nadzieje i ból
Zawiedzione nadzieje rodzą wielki ból.
To cytat z szóstego tomu Opowieści z Narnii – Siostrzeńca Czarodzieja (rozdział 12 pt. Przygoda Truskawka).
Trudno i tym razem nie przyznać racji Aslanowi, który wypowiada te słowa. Czasem żyje się tylko nadzieją, a gdy i ona zawiedzie… cóż nam wtedy zostaje?! Wielki ból… Przynajmniej można się pocieszyć, że ta nadzieja tak łatwo nie umiera. Ehhh, przynajmniej…
7. Nadzieje i pragnienia
Sami wiecie, co człowiek czuje, gdy zacznie mieć nadzieję na coś, czego naprawdę rozpaczliwie pragnie; nieomal walczy z tą nadzieją, bo jest zbyt piękna, by mogła być prawdziwa – nadzieje tyle razy już go zawiodły!
Sami wiecie, rozpaczliwe pragnienie i choć odrobina nadziei na ich spełnienie wywołuje w człowieku nowe pokłady siły. Autor Opowieści z Narnii idzie krok dalej, przewidując ich rychły upadek, zwracając uwagę, że choć nadzieje są piękne, są zarazem jak próba złapania wiatru.
8. Tasz i Aslan
(…) „Panie, a więc to prawda, że ty i Tasz to jedno?” Lew wydał z siebie gniewny pomruk, od którego ziemia zadrżała, i powiedział: „To fałsz, a wszystko, co czyniłeś dla Tasza, przyjmuję tak, jakbyś to czynił dla mnie – nie dlatego, że on i ja jesteśmy jedną osobą, lecz dlatego, że jesteśmy swoimi przeciwieństwami. Ja i on tak bardzo się różnimy, iż żaden niegodziwy czyn nie może być dokonany w moje imię, a żaden czyn, który jest godziwy, nie może być dokonany w jego imię. Dlatego, jeśli ktokolwiek przysięga na Tasza i dotrzymuje przysięgi, ponieważ ją złożył, naprawdę przysięga mnie, choć o tym nie wie, i to ja udzielam mu nagrody. I jeśli ktokolwiek wyrządza okrucieństwo w moje imię, wówczas, choć wymawia imię Aslana służy Taszowi, i to Tasz przyjmuje jego czyn. Czy zrozumiałeś to, moje dziecko?” A ja powiedziałem: „Panie ty wierz, że zrozumiałem”.
To cytat z siódmego tomu Opowieści z Narnii – Ostatniej bitwy (rozdział 15 pt. Dalej wzwyż i dalej w głąb).
Aby zrozumieć w pełni ten cytat należałoby wrócić do lektury Ostatniej bitwy. W uproszczeniu postaram się przedstawić sytuację i kontekst monologu Aslana, więcej możesz przeczytać w poście „To już koniec Narnii – Ostatnia bitwa”.
W narnijskim uniwersum Tasz i Aslan stanowią swoje przeciwieństwo, jak w naszym Bóg i diabeł. Na usługach Karolmeńczyków – wyznawców Tasza – małpa Krętacz próbuje przedstawić Narnijczykom osła Łamigłówka, przebranego w lwią skórę jako Aslana, aby w konsekwencji zatrzeć różnicę między Aslanem a Taszem, między dobrem a złem. Plan przedstawia się przerażająco, jest widmem fałszywej paruzji – ponownego przyjścia Jezus Chrystusa na świat.
9. Głupszy i głupszy naprawdę
A tak już, niestety, bywa, że kiedy ktoś próbuje być głupszym, niż jest, bardzo często staje się głupszy naprawdę.
To cytat z szóstego tomu Opowieści z Narnii – Siostrzeńca czarodzieja (rozdział 10 pt. Pierwszy żart i inne sprawy).
No cóż, C. S. Lewis – w poście „C. S. Lewis – autor nie tylko Opowieści z Narnii”, na Bywalcu Życia, możecie poznać jego biografię – zapewne wie, co mówi, bo z całą pewnością należał do ludzi mądrych i wykształconych. Jego spostrzeżenia wydają się trafione w dziesiątkę.
Szkoda tylko, że nie działa zależność – ktoś udaje mądrzejszego nim jest i często staje się mądrzejszym, bo tych udających jest zdecydowanie więcej.
10. Głód i pragnienie
Jestem głód. Jestem pragnienie. To, co ugryzę, trzymam, aż umrę, a nawet po mojej śmierci muszą wyciąć z ciała naszego wroga to, co złapałem, i pochować razem ze mną. Mogę pościć sto lat i nie zdechnę. Mogę leżeć sto nocy na lodzie i nie zmarznę. Mogę wypić rzekę krwi i nie pęknę. Pokażcie mi waszych wrogów.
To cytat z tomu drugiego Opowieści z Narnii – Księcia Kaspiana (rozdział 12 pt. Czarna magia).
Tę tyradę wypowiada wilkołak, tuż po tym jak został poproszony (wraz ze starą wiedźmą) o pomoc w walce z telmarskimi łotrami. Jednak jego ratunek był podstępem do wskrzeszenia zza światów Białej Czarownicy – nieporównywalnego zła do Telmarów. Na szczęście Edmund w porę wyrwał Kaspiana z czarów tej dwójki.
Bardzo podoba mi się ten cytat, choć trudno doszukiwać się w nim szerszego kontekstu niż ten przedstawiony w powieści C. S. Lewisa, a mianowicie że ZŁO tak łatwo nie zdycha, ma ogromne zasoby do przetrwania.
Grafika wyróżniająca postu © by Bywalec Życia, grafika bazowa – Pixabay, Format Publicystyczny #34
Dawno temu czytałam cały cykl, z chęcią wrócę do niego ponownie i poszukam moich ulubionych cytatów.