społeczeństwo

Mam nieodparte wrażenie, że jako społeczeństwo jesteśmy totalnie niedojrzali i zachowujemy się jak dzieci w przedszkolu. I powoli, ale sukcesywnie coraz bardziej zaczyna mi to uwierać. Powodów do napisania tego postu mam co najmniej kilka. Skupię się na tych najjaskrawszych przykładach głupoty, bo trudno to inaczej nazwać. A i chyba nawet (już!) nie chcę pokrętnie o tym mówić. Dziś będzie prosto z mostu!

Kocica, kiedy tylko nie spędza całego dnia na spaniu, chodzi na wyrzędy. To, że łapie myszy i ptaki to nic. W tym tygodniu upolowała nietoperza, budząc wszystkich domowników o 5 rano, aby pochwalić się swoim wyczynem. Skacze po dachach (mimo wszystko bardziej niż dachowca przypomina vana tureckiego) i parapetach drugiego piętra. Na zapukanie w oknie przybiega do domu jak na zawołanie. Śpi w możliwe każdym kącie i wszędzie, gdzie się da. Po prostu jest wspaniała!

Nie chciało mi się wtedy ani śmiać ani żartować. To wymagało poszanowania, dałem to od siebie. Wiele z tematów odjechało w moim życiu na boczny tor, naturalnie. Przyszło nam się zmierzyć z czymś nieznanym, z czymś, co zabijało. Nie chciałem narażać innych. Stosowałem się do wszystkich wytycznych. Wizyty w sklepach ograniczyłem do minimum.

Nie obchodzę żadnych „Halołinów”, ale nasze polskie Wszystkich Świętych i Zaduszki… a te święta w 2020 r. wydają się wyjątkowo smutne, a przede wszystkim inne. Jesienna aura wzmaga do pochylenia się nad rzeczami naprawdę ważnymi – nad życiem i śmiercią. Bo tylu wspaniałych ludzi już odeszło, a nam jedyne, co zostało to ich powspominać.

Wybory prezydenckie 2020 już za niecałe dwa tygodnie. I chciałbym Cię przekonać, że warto wziąć w nich czynny udział, czyli po prostu zagłosować. To nasza wspólna sprawa, jaką będziemy mieć Polskę. Taką, siaką czy owaką… ale niech będzie ona właśnie „taka jakaś” za naszą przyczyną. Nic bez nas. Nie musimy się zgadzać, niemniej jednak decydujmy razem – w jak najszerszym gronie!